ผมว่าคนโสดมีบางคนที่บ่นโสด อยากมีคู่ กับอีกประเภทที่ไม่ได้ขวนขวายอะไร มีคู่ก็ดี ไม่มีก็ได้
คนโสดบางคนที่อยู่โสดๆ ก็มุ่งทำงาน หาเงิน เก็บออมอะไรไป
บ้างก็เจียดเงินบางส่วน ให้เป็นค่าใช้จ่ายพาพ่อแม่ไปกินข้าว พาไปเที่ยว
แต่คนโสดทำนองนี้ แค่ทำเพื่อให้ตัวเองไม่ว่างหรือเปล่า เหมือนกับเพราะตัวเองเป็นโสด เลยใช้ข้ออ้างเรื่องอื่น เพื่อมาเติมเต็มว่า ฉันอยู่อย่างไม่มีคู่นี้ดี เพราะฉันจะได้ประหยัด จะได้มีเวลาดูแลพ่อแม่ ดูไม่ล้มเหลวในสายตาคนมีคู่คนอื่นๆ
ผมเองก็เห็นเพื่อนผู้หญิงบ่นโสดกันเยอะนะครับ ยิ่งเข้าใกล้เลขสาม บางคนก็ขวนขวายแล้วก็ผิดหวังบ้าง
แต่ผู้ชายก็มีเหมือนกันที่พยายามมีคู่ แต่อาจแสดงออกน้อยกว่า
เรื่องของเรื่องคือพอมีครอบครัว มีลูกแล้ว เวลาในการดูแลพ่อแม่มันน้อยลงไหมครับ เพราะด้วยภาระงาน ภาระทางสังคมที่แต่ละคนมี ยิ่งถ้ามีลูกเราเองก็ต้องปันเวลาให้ลูก
ตอนนี้ผมมีเวลาว่างอยู่ระดับหนึ่ง แต่สิ่งที่ใฝ่ใจไม่ใช่เรื่องมีคู่เท่าไหร่ เป็นเรื่องพ่อแม่มากกว่า เวลาอยู่กับเขาสองคน ผมเห็นว่าแกแก่ลง ไม่แข็งแรง เจ็บป่วยบ่อยขึ้น แต่ไม่ร้ายแรง
หากเราอยู่กับพ่อแม่มานาน เราจะมีภาพจำว่าพ่อแม่ตอนเรายังเด็กเป็นยังไง ตอนสูงอายุแล้วเป็นยังไง บางทีคิดถึงอนาคต ผ่านไปอีกสิบปี เขาคงแก่ ทรุดกว่านี้เยอะ แล้วจะให้ใครมาดูแล
มันเลยพาลให้คิดเรื่องตัวเองน้อยลง เช่น เรื่องคู่ครอง เรื่องหน้าตา แต่อยากใส่ใจพ่อกับแม่ให้ดีหน่อย อย่างน้อยตอนแก่เรายังอยู่ดูแลเขาได้
ด้านนึงก็แอบคิดว่า เพราะเราโสดป่าววะ เราเลยเอาพ่อแม่มาเป็นหลักชัยของชีวิต แต่คิดๆ ดูแล้ว ถ้าสองคนนี้ตาย ผมคงเศร้ามาก ที่ไม่ได้ดูแลเขาให้ดีพอ แต่ถ้าคนอื่นตายผมมองว่าเป็นเรื่องธรรมดาสัตว์โลก
เพราะจาก ปสก. เวลาเพื่อนสมัยมัธยมตาย ญาติห่างๆ ตาย ผมไม่ได้รู้สึกอะไรมาก คือแสดงความเสียใจ ใจหายบ้าง แต่ไม่ได้รู้สึกถึงอารมณ์เสียใจเลย
ถามคนโสดครับ คิดไหมว่าจะอยู่โสดๆ แล้วดูแลพ่อแม่ไปจนตาย
คนโสดบางคนที่อยู่โสดๆ ก็มุ่งทำงาน หาเงิน เก็บออมอะไรไป
บ้างก็เจียดเงินบางส่วน ให้เป็นค่าใช้จ่ายพาพ่อแม่ไปกินข้าว พาไปเที่ยว
แต่คนโสดทำนองนี้ แค่ทำเพื่อให้ตัวเองไม่ว่างหรือเปล่า เหมือนกับเพราะตัวเองเป็นโสด เลยใช้ข้ออ้างเรื่องอื่น เพื่อมาเติมเต็มว่า ฉันอยู่อย่างไม่มีคู่นี้ดี เพราะฉันจะได้ประหยัด จะได้มีเวลาดูแลพ่อแม่ ดูไม่ล้มเหลวในสายตาคนมีคู่คนอื่นๆ
ผมเองก็เห็นเพื่อนผู้หญิงบ่นโสดกันเยอะนะครับ ยิ่งเข้าใกล้เลขสาม บางคนก็ขวนขวายแล้วก็ผิดหวังบ้าง
แต่ผู้ชายก็มีเหมือนกันที่พยายามมีคู่ แต่อาจแสดงออกน้อยกว่า
เรื่องของเรื่องคือพอมีครอบครัว มีลูกแล้ว เวลาในการดูแลพ่อแม่มันน้อยลงไหมครับ เพราะด้วยภาระงาน ภาระทางสังคมที่แต่ละคนมี ยิ่งถ้ามีลูกเราเองก็ต้องปันเวลาให้ลูก
ตอนนี้ผมมีเวลาว่างอยู่ระดับหนึ่ง แต่สิ่งที่ใฝ่ใจไม่ใช่เรื่องมีคู่เท่าไหร่ เป็นเรื่องพ่อแม่มากกว่า เวลาอยู่กับเขาสองคน ผมเห็นว่าแกแก่ลง ไม่แข็งแรง เจ็บป่วยบ่อยขึ้น แต่ไม่ร้ายแรง
หากเราอยู่กับพ่อแม่มานาน เราจะมีภาพจำว่าพ่อแม่ตอนเรายังเด็กเป็นยังไง ตอนสูงอายุแล้วเป็นยังไง บางทีคิดถึงอนาคต ผ่านไปอีกสิบปี เขาคงแก่ ทรุดกว่านี้เยอะ แล้วจะให้ใครมาดูแล
มันเลยพาลให้คิดเรื่องตัวเองน้อยลง เช่น เรื่องคู่ครอง เรื่องหน้าตา แต่อยากใส่ใจพ่อกับแม่ให้ดีหน่อย อย่างน้อยตอนแก่เรายังอยู่ดูแลเขาได้
ด้านนึงก็แอบคิดว่า เพราะเราโสดป่าววะ เราเลยเอาพ่อแม่มาเป็นหลักชัยของชีวิต แต่คิดๆ ดูแล้ว ถ้าสองคนนี้ตาย ผมคงเศร้ามาก ที่ไม่ได้ดูแลเขาให้ดีพอ แต่ถ้าคนอื่นตายผมมองว่าเป็นเรื่องธรรมดาสัตว์โลก
เพราะจาก ปสก. เวลาเพื่อนสมัยมัธยมตาย ญาติห่างๆ ตาย ผมไม่ได้รู้สึกอะไรมาก คือแสดงความเสียใจ ใจหายบ้าง แต่ไม่ได้รู้สึกถึงอารมณ์เสียใจเลย